ره رو

شب ظلمت و بیابان به کجا توان رسیدن . . . . . مگر آنکه شمع رویش به رهم چراغ دارد

ره رو

شب ظلمت و بیابان به کجا توان رسیدن . . . . . مگر آنکه شمع رویش به رهم چراغ دارد

ره رو

اگر انس و جن جز برای عبادت خلق نشده اند و اگر علی علیه السلام که «صراط مستقیم» است، تنها "راه" رسیدن به این هدف متعالی است، پـس کـامـل شدن در این عصـر ، جـز بـا تـمـسک به ولیّ الله الأعظم (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) امکانپذیر نیست.
و حـال که از او چـونـان خـورشـیـد پـشت ابـر بـایـد بـهـره بـبـریم ، تـنـها "راه" جاودانه گی ، طی کردن مسـیـر «ولایت» است که نائبانش آنرا روشن کرده اند.

یکی از اموری که روزمرگی ِ علمی را از زندگی ام میگیرد ، درس تفسیر آیت الله جوادی آملی است. دریائیست که هرکس به اندازه ی توان و ظرفیت خودش از آن بهره میگیرد...

حکایت نکته های کوتاه و در عین حال ظریف و لطیف ِ سیاسی و اجتماعی و... ایکه در بین سخنانش اشاره میکنند، مفصل است که اگر قرار باشد هردفعه یکی را نقل کنم و تفصیل ، حوصله سرخواهد رفت!

اما چندی پیش در درس شان، نکته ای گفتند که حیف دانستم از خیرش بگذرم!

بحث از آیه 63  سوره مبارکه فرقان بود که در اوصاف «عبادالرحمن» است:

« و عبادُالرّحمن الّذین یَمشونَ علَی الأرض هَوناً و إذا خاطَبهُم الجاهلونَ قالوا سَلاماً»

«عباد الرحمن آنانند که در زندگی، خط مشی شان رفتار سبکبارانه ، بزرگوارانه ، و با سکینه و وقار است؛  بگونه ایکه وقتی جاهلان با ایشان رفتار سبک و جاهلانه و سبکسرانه میکنند، اینان عاقلانه و فرشته وار پاسخ شان را میدهند : سلام علیکم»

چهار روزی میشد که حول این آیه صحبت میکردند. آما آنچه اینجا میخواهم به آن اشاره کنم، همین چند جمله از صحبت امروزشان بود که نقل به مضمون میکنم، بعضی عبارات هم عین بیان ایشان است:

 

« این آیه مضافاً بر نقش توصیفی ایکه درمورد «عبادالرحمن» دارد، یک جنبه ی انشائی هم دارد. یعنی به داعی ِ امر  نازل شده و صبغه ی امر هم در اینها هست. یعنی امر میکند که باید اینگونه بود و این اوصاف را داشت. لذا این  «قالوا سلاما نسبت به جاهلان ِ عالَم»  ، باید خط مشی همه ی ما باشد. هم سیاسیون، هم در جامعه و هم بخصوص در رسانه های ما و بالاخص رسانه ی اسلامی و ملی باید اینگونه باشد. حالا اهل جهالت نسبت به مسئولین ما توهین میکنند، حتی جسارت را بدانجا میرسانند که نعوذبالله کاریکاتور  پیامبرمان صلی الله علیه وآله وسلم را هم میکشند! اما این دلیل نمیشود ما هم جاهلانه رفتار کنیم و مثل خودشان مثلاً کاریکاتور مسئولین شان و... را بکشیم و برای خنداندن چهار نفر آنها را به سخره بگیریم. این صحیح نیست. صداوسیمای ما باید رفتار فرشته منشانه و بزرگوارانه داشته باشد. وقتی ما اینگونه رفتار میکنیم، عقلاء عالم هم شعور دارند، این را میبینند و میفهمند که حتی رسانه های ما وصف «عبادالرحمن» دارند. خداوند هم قطعا شاهد است و جبران میکند... »

 

****

داشتم فکر میکردم به ظرافت عجیب معارف والای قرآنی که حتی نسبت به دشمنان هم اینگونه نظر میدهد. این اوج اخلاق مداری ایکه مدعیان عالم باید در مقابلش لنگ بندازند!  و فکر میکردم به هنر تطبیق آنها با مثال های امروزی که از پس هرکسی مثل ایشون بر نمیاد . نکته  دیگری هم که به ذهنم آمد اینکه احتمالا ایشان این برنامه ایکه درموردش سخن گفتند را هم اتفاقی دیده اند. آنقدر وقتشان شریف هست که نوبت به تلوزیون نرسد. چون اگر بیشتر موفق میشدند این رسانه ی بحساب ملی را ببنند، موارد بسیار مهم تر و خیـــلی بیشتری از تعارض برنامه هایش با معارف اسلامی و قرآنی را گوشزد میکردند. رفتار فرشته گونه که پیشکش، در بسیاری موارد لااقل رفتارهای معمولیِ مسلمان وار را هم از این رسانه ی بحساب اسلامی و ملی شاهد نیستیم . هم در محتوا و هم در صورت ....

کلا رسانه ی ما حالا حالاها از معرکه عقب است!

 

پ.ن 1 : بعضی ها بیهوده ذوق نکنند! این آخری که گفتم هیچ ربطی به منصوب بودن رئیس رسانه ی ملی توسط مقام معظم رهبری ندارد. که این درد دیگرست که رهبری کارگزاران شایسته برای مَناسب گوناگون ندارند و در این مورد بشدت تنهایند! و این خود سخن مفصل دیگری میطلبد!

پ.ن 2 :  اول اینکه آن «سلامٌ علیکم» که در آیه آمده یعنی خداحافظ نه آنچه در ابتدای برخورد با دیگران گفته میشود که نشانه ی تکریم و تهیت باشد. جاهلان تهنیت و تکریم ندارند. دوم هم  اینکه این برخورد عبادالرحمن را گفتند رفتار «فرشته منشانه» است، خودش بحث تفسیری دیگری داشت که اگر قرار به بیان آن باشد، دیگر حوصله ی خواننده سر میرود!

۹۱/۰۲/۱۵
ملااحمدی

سیمای ملی