ره رو

شب ظلمت و بیابان به کجا توان رسیدن . . . . . مگر آنکه شمع رویش به رهم چراغ دارد

ره رو

شب ظلمت و بیابان به کجا توان رسیدن . . . . . مگر آنکه شمع رویش به رهم چراغ دارد

ره رو

اگر انس و جن جز برای عبادت خلق نشده اند و اگر علی علیه السلام که «صراط مستقیم» است، تنها "راه" رسیدن به این هدف متعالی است، پـس کـامـل شدن در این عصـر ، جـز بـا تـمـسک به ولیّ الله الأعظم (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) امکانپذیر نیست.
و حـال که از او چـونـان خـورشـیـد پـشت ابـر بـایـد بـهـره بـبـریم ، تـنـها "راه" جاودانه گی ، طی کردن مسـیـر «ولایت» است که نائبانش آنرا روشن کرده اند.

لایُغَیِّرُ اللهُ ما بقـَوم ٍ حتـّی یُغَیِّرُوا ما بـِأنفـُسِهـِم (1)

شیوه ی مبارزاتی ِ مسلحانه ، شیوه ای بود که آن شهید بزرگوار «سیدمجتبی نواب صفوی» (که رضوان الهی بر او باد) برای حرکت بسمت هدف عالیه ی تشکیل حکومت اسلامی ، به هم راه ِ همراهـانش پیش گرفته بود. اینجا در مقام قضاوت درباره ماهیت این روش نیستیم . ولی آنچه مسلم است، اینست که آن «اعدام های انقلابی» و حرکت ها - که امروزه در أفواه با عنوان حرکات رادیکالی (!) یاد میشود- همان اعدام ها، هریک بگونه ای در تسریع حرکت و پیش روی بسمت پیروزی انقلاب اسلامی نقش بسزائی داشتند.

اما از دیگر سو ، نیک روشن است که این شیوه، شیوه ای نبود که حضرت امام خمینی رضوان الله علیه ، با آن موافق باشند. البته نه از جهت حکم فقهی ِ اعدام انقلابی و نه از جهت اختلاف در مبانی آنگونه که با مجاهدین خلق مخالف میکردند ، بلکه مخالفت در روش بود.....

ملااحمدی
۱۰ دی ۹۰ ، ۰۱:۳۴ ۱ نظر
درس .... غذا .... خواب .... بحسب عادت نماز ... درس .... غذا .... خواب .... بحسب عادت نماز ... درس .... غذا .... خواب .... بحسب عادت نماز ... ...

همین روال برای همیشه ادامه دارد!...

غذا میخورم که بتوانم درس بخوانم ...

میخوابم تا بتوانم زود بیدار شوم و به فعالیت علمی ام بپردازم ...

درس میخوانم تا .... ...

ملااحمدی
۰۴ دی ۹۰ ، ۲۲:۳۸ ۱ نظر

تمام جرم او 

که "عـِـرباً عِـربا"یش کردند ،

همین بود...

أشبه الناس خـَـلقاً و خـُـلقاً و منطقاً برسول الله 

صلی الله علیه و آله و سلّم

ملااحمدی
۱۳ آذر ۹۰ ، ۱۴:۰۷
بر سر بالین همه حاضر شد

هرکس نیمه جان میشد ، اباعبدالله علیه السلام بسرعت بر سر بالینش میرفت و بدرقه ی جنّت اش میکرد...

بجز یک نفر !...

تنها کسی که در پیکار کربلا ، حسین علیه السلام در لحظات احتضار بر سر بالینش حاضر نشد

عبدالله بن الحسن بود...!

این بار او بر سر بالین مولایش رفت...!

علیهما السلام

ملااحمدی
۱۰ آذر ۹۰ ، ۱۲:۲۶

... و آنگاه که در سرزمین کربلا فرود آمدند ، حسین علیه السلام ، نامه ای نگاشته و به پیک سپردند تا به مقصد برساند:

«بسم الله الرحمن الرحیم

از حسین بن علی ، به محمدبن علی (محمدبن حنفیه) و خویشاوندان هاشمی اش...

اما بعد

گوئی که دنیا هیچگاه نبوده و آخرت همیشه هست.

والسلام »

  

(کامل الزیارات ؛ ص 185 ؛ ح 196)

ملااحمدی
۰۸ آذر ۹۰ ، ۰۱:۱۹

اشک ریخت .... نه اشک نریخت!...

گریه کرد... نه گریه هم نکرد!...

«بـَکی بـُکاءً شدیداً» .... گریه ای شدید کرد!...

اما این یکی فرق داشت!

... و آنگاه که حسین علیه السلام وارد سرزمین کربلا شده و به ایشان گفتند که اینجا سرزمین «کربلا» است ،

«فَتَنَفَّسَ الصُعَداء و بـَکی بـُکاءً شدیداً » ...!

«نفس راحتی کشید و گریه ی شدیدی کرد»

 چه شده است او را؟! از طرفی "نفس راحت میکشد" اما از دیگر سو "گریه ی شدید میکند" !!...

آیت الله مجتبی تهرانی حفظه الله میفرمود:

«حسین علیه السلام در این صحنه با زبان حال میگوید من در سیرإلی الله بودم ؛ به مقصد نزدیک شدم ؛ دیگر تمام شد سیر ظاهری ام... لذا  "فَتَنَفَّسَ الصُعَداء" ... »

دیگر به مقصدش رسیده است. پس به وصال محبوب نزدیک است. اینست که «بـَکی بـُکاءً شدیداً » .... من میگویم این گریه ، گریه ی حزن و ناراحتی نیست... گریه ی شوق است... گریه ی شوق و وصال...

در جملات بعدی این شوق ش را بیان میفرماید. آنقدر شوق دارد که با قسم به خدای سبحان سخنش را بیان میکند:

« حسین علیه السلام با دست مبارکش اشاره کرده به این سرزمین و فرمودند:

به خدا قسم اینجا همان جائیست که قرار است مردان ما کشته شوند!... به خدا قسم اینجا همان جائیست که قرار است اطفال ما ذبح شوند!... به خدا قسم اینجا محل توقف ماست!... »

 اینها را با چه ذوق و شوقی میگوید!... چه ، که به محبوب نزدیکـــ ش میکنند.

پس درآخرنکته ی اصلی را میفرماید:

" به خدا قسم بدن های ما در همین محلّ دفن خواهد شد!..."

کـَربــــ والبلاء

ملااحمدی
۰۷ آذر ۹۰ ، ۱۸:۱۱

یک انسان معمولی هم باشد، به عاقبت چنین حرکتی می اندیشد و بی حساب کتاب آغاز به حرکت نمیکند...

حال که ما درباره شخصیتی بزرگ صحبت میکنیم که عِلم تمـــام عالـَـم از ازل  تا أبد نزد او حاضر است...

 کسی که امام معصوم است که "معادن حکمةالله" و "معدن الرساله" میباشد...

که فرمود :

ملااحمدی
۰۶ آذر ۹۰ ، ۲۰:۱۹
زندگی پوچ خواهد بود

اگر لااقل در لحظۀ احتضار 

حسین علیه السلام

بر سر بالینم نیاید...!

این یعنی تمام زندگی.... کــــشـک

ملااحمدی
۰۶ آذر ۹۰ ، ۱۸:۳۳

مُـحـرِم میشوم ، جهت حـجّ  عـشـــق ، قـربـة إلی الله .... لبّـیـکَ یـا حـُســَــین...

محرّم آغاز میشود ، و من با إحرام عشق ، حجّ دیگری بجا می آورم ؛ به نیابت از آنکه ، حجّ آغاز نکرده را رها کرد!... باشد که مقبول صاحب عزا ، حضرت حق تعالی قرار گیرد...

فصل در بیان « احکام حجّ عشق» :

......

ملااحمدی
۰۵ آذر ۹۰ ، ۱۷:۰۷
.... و هنگامیکه در منزل «ثعلبه» خبر شهادت مسلم بن عقیل و هانی بن عروه را به اباعبدالله علیه السلام دادند، حضرت چندین مرتبه جمله «إنّا لله و إنّا إلیه راجعون» را تکرار کرده و فرمودند : «پس از مسلم و هانی ، دیگر زندگی معنا ندارد» (چه بسا کنایه از اینکه وقتی کوفیان اجازه دادند ابن زیاد آن دوبزرگوار را به شهادت برساند ، قطعا کشته شدن ما هم دواز انتظار نیست ) پس رو به همراهان خویش کرده و فرمودند : 

«... قَد خَذَلَـتـنا شیــعـتُـنـا»  حقیقتـاً شیـعـیـانمـان دست از یاری ما برداشتند !!... 

پس هرکس که میخواهد ، میتواند برگردد (که نتیجه ی کار ماهم مانند مسلم و هانی خواهد بود)...


*******

« خذلان » یعنی ترک کردن و یاری نرساندن...! به تعبیر امروزی یعنی آنچه که موجب خوار شدن میشود !!!...

داشتم فکر میکردم ، حدود 1200 سال از آغاز غیبت کبری میگذرد ؛... و بیش از بیست سال از عمر خودم ؛...

به قول سید شهیدان اهل قلم ، قافله ی کربلا وسعتی به اندازه ی تمام تاریخ دارد...

داشتم فکر میکردم در طول این مدت غیبت ، چندبار امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف این جمله را تکرار کرده اند؟!...

و در طول این بیست و اندی سال ، چندین مرتبه من باعث شده ام که امام زمان م این جمله را بر زبان بیاورد؟!!...

خاک بر دهانم چه میگویم؟!...

اما این سنت تاریخ است... تاریخ تکرار میشود...!


*****

«شیعه» یعنی پیرو ؛  یعنی «ره رو» ؛ اگر شیعه ام، دیگر یعنی چه که امام  را  رها کرده ام؟!... و اگر رها کرده ام، شیعه بودن دیگر چه معنا دارد؟!... حقیقت اینست: بی تعارف ، شیعه گری ام ، شیعه گریِ شناسنامه ای است ، پارادوکسیکال!... هزاری هم مناسک عبادی م را به رسم شیعیان بجا آورم... و هزاری هم نامه ی «آقــا بیــا » برای امام زمان م بفرستم...

فرقی نمیکند. من شیعه نیستم!...

ملااحمدی
۰۳ آذر ۹۰ ، ۱۲:۱۷