یکی اینکه بشدت ممکن است مورد اتهام قرار بگیریم که.....
و جهت دیگر اینکه چون هیچگاه تأهل را تجربه نکرده ایم (البته با نگاه خوش بینانه) ، ممکن است سوتی های گفتاری ای بدهیم که مورد اتهام دیگری قرار بگیریم که ...
اما چه میتوان کرد. گاهی باید ریسک کرد:
یکی از دوستان بزرگواری که از این وبلاگ دیدن کرد، با ملاحظه ی موضوع غالب مطالب که حول مسائل جاری سیاسی بود، برآشفت!
وی که از قضا به موسوی رأی داده بود و اتفاقاً از خانواده ی «هنرمندان» هم هست، بخاطر روحیه ی لطیفِ هنرمندی ای که داشت(به قول رهبری) ، حوادث چندماهه ی اخیر برایش بس گران تمام شده بود.
پیغام داده بود «خودت را اذیت نکن، دعوای بیهوده ی ما هیچ مشکلی را حل نمیکند. ما هرچه در این پایین بر سرو کله ی خود بکوبیم، سودش را کسانی دیگر میبرند و پولها و قدرت را آن بالا بین خود تقسیم میکنند.» او از دروغ های بسیار مدعیان صداقت و قانون گریزی های مکرّر مدعیان قانون مداری به ستوه آمده بود، این همه برایش غیر قابل تحمل بود و «سیاست بازی» را با «سیاست مداری» اشتباه گرفته بود. فرمایش کرد: «سیاست پدر و مادر ندارد؛ ممکن است در کمال ناباوری ناگهان ببینی ورق برگشته و همه چیز تغییر کرده و تو، چنته ات خالی شده» . از باب خیرخواهی و در کمال صداقت پیشنهاد کرد:«وقت با ارزش خودت را بیهوده بر سر این مسائل هدر مده و عمرَت را صرف این مسائل بی فایده مکن.»
اما دراین میان آنچه لازم است، اینست که به دور از تحلیل های جناحی و منفعت طلبانه به قضاوتی منصفانه بنشینیم و این مسأله را بررسی کنیم.
اکنون بازمی گردیم به ابتدای بحث ، خداوند دوره غیبت صغری را قرار داد تا مردم آماده ورود به دوره غیبت کبری شوند ، به یقین با همان استدلال دوره ظهور صغری ایی نیز برای آماده شدن مردم جهت درک دوره ظهور کبری لازم است . دوره ای قبل از دوره ظهور اصلی نیاز است تا مردم ولایت پذیری را در آن تمرین کنند و با آمادگی وارد دوره ظهور کبری شوند .
نظریه ی «تمایز بنیادین فرهنگی و فکری میان شرق و غرب» که برخی صاحبنظران محقق مطرح کرده اند، گرچه از نگاه عده ای قابل پذیرش نباشد، اما امریست که به تصور بنده در این سریال تا حدودی به تصویر کشیده شده. و آن اینکه قائلان به این دیدگاه معتقدند که همیشه ی تاریخ میان شرق عالَم با جهان غرب از نظر مبانی نظری و فرهنگی تفاوتهای اساسی وجود داشته و ایندو هیچگاه باهم تلاقی نکرده اند.